Rysunek*
Zagraj na flecie Jazzowym już teraz!: A Step-by-Step Approach to Styles, Phrasing and Improvisation for Flute, For 1-2 players, by Stephanie Wagner Schott Music Publishers, 2014
jak zauważyłam w zeszłorocznej recenzji książki Sarpay Özçağatay ’ s jazz flute method book, wydaje się, że jest o wiele więcej książek o method flute jazz, niż kiedykolwiek przypuszczałam. Obiecałem ankietę i serię indywidualnych recenzji. Aby rozpocząć ten proces, zwróciłem się do książki Niemieckiej flecistki Stephanie Wagner, którą niedawno recenzowałem dla kwartalnika Flutist,
czasami zauważyłem tendencję do odwoływania się do jazzu jako „klasycznej muzyki amerykańskiej”, ale odpowiedziałem, że klasyczna tradycja zakłada pewną spójność pedagogiki, ogólne porozumienie co do programu nauczania i repertuaru wśród nauczycieli i konserwatoriów, czy to w Londynie, Nowym Jorku, Caracas czy Kuala Lumpur. W przeważającej części jazz nie podniósł się jeszcze do tego poziomu, co podkreśla różnorodność wizji i podejścia wśród instruktorów jazzu.
Stephanie Wagner
ta sytuacja była dla mnie widoczna podczas przeglądania jazzowych kursów mistrzowskich w latach 90. nadal wydaje się być prawdziwa dla książek o metodzie jazzowej. Po pierwsze, jest ich coraz więcej. Coraz rzadsze stają się książki metodyczne i zabawy w pracy-czyli tradycyjne jam session. Wiele z nich jest doskonałych i w dużym stopniu pokrywają się w treści, ale w dużej mierze pozostają odzwierciedleniem metod nauczania każdego pisarza, które często są indywidualne, nawet idiosynkratyczne. Polecanie jednego z nich jest dość trudne. Różne podejścia przypadną do gustu różnym uczniom.
przykładem jest książka Stephanie Wagner Play Jazz Flute Now!, wydanej w języku niemieckim i angielskim przez Schott Music, wyróżniającej się starannie wyważonym i bardzo przemyślanym podejściem. Wiele z tych metod, takich jak Sarpay, jest dość technicznych, skierowanych do graczy na poziomie uniwersyteckim. Inne są bardziej pochylone w kierunku graczy na średnim poziomie. Wagner obstawił swój teren, celując w tę ostatnią grupę. Osiągnięcie tego wymaga raczej delikatnej równowagi między teorią a praktyką. Jazz jest przecież sztuką improwizacyjną-wymagającą znajomości skal i akordów. Jest wielu studentów, którzy stają się doskonałymi wykonawcami klasycznego repertuaru z minimalną dbałością o ten poziom teorii, dlatego często wstydzą się angażować się w Studia jazzowe.
Stephanie Wagner
po włożeniu w tę książkę wielu przemyśleń, Wagner osiągnął jednak prawdziwą i bardzo cenną równowagę między teorią a praktyką przez lata pośrednie, kiedy flecista mógł stawiać pierwsze kroki w dziedzinie jazzu. Jest opisany przez wydawcę jako”. . . tylko trochę teorii i wiele praktycznych przykładów i duetów.”O ile więc podane podstawy teoretyczne są ograniczone, to jest to celowe; wystarczy poprzeć przykłady różnych gatunków jazzowych-blues, swing, Bossa Nova, Funk, modal jazz — które stanowią główną część książki, a wystarczy, miejmy nadzieję, utrzymać zainteresowanie studentów bez ich przytłaczania. Czas na więcej teorii przychodzi później, na studiach itp., ale przy podejściu Wagnera, mamy nadzieję, że do tego czasu uczeń wykorzystał wiele przykładów i ćwiczeń, które tu znalazły, aby zbudować pewność siebie z frazowaniem Jazzowym, zrozumieniem różnych gatunków i okresów jazzowych oraz postawieniem pierwszych kroków w improwizacji. Jak pisał do mnie Wagner: „moim problemem było „złapanie” początkujących, aby zacząć grać jazz, a nie przytłaczanie ich zbyt dużą ilością informacji. Chociaż w tej książce jest wystarczająco dużo informacji, gdzie student może być zajęty przez długi czas w moim doświadczeniu. Nie ma sensu zaczynać od ciężkich rzeczy, w których uczeń nie doświadcza sukcesu
Stephanie Wagner
zgodnie z tą filozofią książka Wagnera podzielona jest na trzy główne części. Pierwsza część koncentruje się na frazowaniu i stylach jazzowych, ze szczególnym naciskiem na artykulację i pewne pole do improwizacji, jeśli uczeń czuje się gotowy. Ćwiczenia obejmują Duety, w które uczniowie mogą grać ze swoim nauczycielem lub z przyjacielem. To właśnie w części II skupiamy się na improwizacji nad różnymi stylami jazzowymi, uczeniu się różnych rodzajów akordów, skal pentatonicznych i bluesowych, progresji II-V-I, podejściu chromatycznym itp. granie solówki pisanej i solowej-analizy. Trzecia część, oznaczona jako dodatek, jest o technice, skale, akordy, wzory, podsumowanie skal i akordów w każdym klawiszu, itp.
poparty krótkim przeglądem historii fletu jazzowego i doskonałym zestawem przykładów gry na płycie CD, ten tom jest doskonałym punktem wyjścia dla flecisty jazzowego, niezależnie od tego, czy mówi po angielsku, czy niemiecku!
niektóre grzywny jazz gra Stephanie od listopada 2015: