PLOS ONE
dyskusja
nasze badanie wykazało statystycznie istotną korelację między preferowaną stroną snu a dotkniętą stroną BPPV. Wynik ten jest zgodny z innymi raportami –. Zasugerowano również, że pooperacyjne leżenie w łóżku może ułatwić rozwój BPPV. Opierając się na tym odkryciu, rozsądne jest założenie, że ciągłe boczne ustawienie głowy ułatwia oderwanie otokonii lub jej migrację do półkolistych kanałów niedomkniętego ucha z powodu grawitacji. Dlatego odpowiednie ograniczenie posturalne po manewrze zmiany położenia powinno być pomocne w zmniejszaniu prawdopodobieństwa powrotu swobodnie pływających cząstek otokonialnych do kanałów, a tym samym w zwiększaniu wyniku leczenia i zapobieganiu nawrotom BPPV.
na początku terapii manewru zmiany położenia BPPV zasugerowano ograniczenie posturalne . Jednak konieczność ograniczenia postawy po manewrze zmiany pozycji jest kontrowersyjna. W większości istotnych badań nie potwierdzono wpływu ograniczenia postawy na wynik leczenia i częstość nawrotów BPPV. Wręcz przeciwnie, Cakir et al. poinformował, że różnica między grupami z ograniczeniami i bez ograniczeń w liczbie manewrów wymaganych do leczenia była statystycznie istotna . Niektóre badania wykazały również lepszy wynik u pacjentów z ograniczeniami postawy, ale nie wykazały statystycznie istotnej różnicy z powodu małych rozmiarów próbek,–. Ostatnia metaanaliza zawierała 9 odpowiednich artykułów i stwierdziła, że nie ma znaczących różnic między pacjentami poinstruowanymi o ograniczeniu postawy po manewrze zmiany pozycji a pacjentami, którym pozwolono na swobodne poruszanie się po manewrze zmiany pozycji w odniesieniu do obecności lub braku objawów po manewrze. Jednak wielkość próby w tych badaniach nie była wystarczająca do wykrycia istotnej różnicy. Zasugerowano, aby zrekrutować więcej pacjentów (200) W celu uzyskania istotności statystycznej, ponieważ wykryto różnicę kliniczną (15.8%) jest niewielka w porównaniu z różnicą ustaloną podczas projektowania protokołu (30%) . Na szczęście coraz więcej autorów zdało sobie sprawę z tych problemów i wskazało, że wieloośrodkowe badania z zastosowaniem ulepszonej metodologii są nadal konieczne do określenia wkładu ograniczenia postawy w zapobieganie nawrotom , , .
zaproponowaliśmy, że skuteczność ograniczenia postawy jest ograniczona przez słabą zgodność pacjentów. Jak sugeruje nasze badanie, zgodność z ograniczeniami postawy była dość słaba. Najwięcej pacjentów (82.1%) w grupie osób o niezakłóconej pozycji snu unika się snu po stronie chorej. Jest to zgodne z poprzednim raportem, który stwierdził, że pacjenci z BPPV mają tendencję do unikania prowokowania pozycji głowy w obawie przed wystąpieniem zawrotów głowy . Chociaż doniesiono, że ludzie mają tendencję do utrzymywania początkowej pozycji snu, dopóki się nie obudzą, niektórzy pacjenci w grupie ograniczonej pozycji snu faktycznie nie postępowali zgodnie z instrukcjami z powodu dyskomfortu i niedogodności wynikającej z instruowanej pozycji. Ponadto starsi pacjenci mogą zmienić swoją pozycję, aby leżeć po prawej stronie z powodu chorób układu sercowo-naczyniowego . Jednakże w prawie żadnym z badań nie oceniano ani nie wskazywano na zgodność i zadowolenie pacjentów z ograniczeniem postawy . Co ciekawe, w badaniu obejmującym dużą liczbę pacjentów (N = 119) i wykluczającym pacjentów z grupy kontrolnej, którzy podczas snu powstrzymali się od zwrócenia się na stronę dotkniętą chorobą lub przeprowadzenia podobnego ograniczenia postawy, stwierdzono statystycznie istotną różnicę wyników leczenia między grupami z lub bez ograniczenia postawy . Ponadto w dwóch badaniach, w których stwierdzono, że ograniczenie postawy nie wpływa na powodzenie manewru zmiany pozycji, autorzy zalecali unikanie nagłych ruchów głowy, powodując nieplanowane skrzyżowanie obu grup .
nasze badania wykazały, że pozycja snu po manewrze zmiany pozycji ma statystycznie istotny wpływ na częstość nawrotów BPPV. Pacjenci śpiący na chorej stronie po manewrze zmiany pozycji mieli wyższy wskaźnik nawrotów niż pacjenci z innymi pozycjami snu. Jednak inne badania nie wykazały wpływu ograniczeń posturalnych na nawrót BPPV -,,. Inne badania wykazały, że przebieg czasowy w remisji pozycyjnych zawroty głowy nie ma wpływu na stronę leżącą na głowie podczas snu . Różnica między wynikami naszego badania a innymi może być częściowo spowodowana różnicą czasu trwania obserwacji wraz z pozycją snu. W przeciwieństwie do innych badań, w których oceniano częstość nawrotów przez długi czas po ograniczeniu postawy, w tym badaniu oceniano częstość nawrotów wraz z różnymi pozycjami snu po tygodniu, a także po miesiącu po manewrze zmiany pozycji. Chociaż krótkotrwałe ograniczenie postawy może zmniejszyć długoterminowy wskaźnik nawrotów BPPV, powstrzymanie się od spania po dotkniętej stronie po manewrze zmiany położenia może zmniejszyć wskaźnik nawrotów w okresie z ograniczeniem pozycji snu.
z naszej wiedzy nadal nie wiadomo, jak otokonia oddziela się od utryka i co dzieje się z otokonią po ich wymianie w utryk. Mogą one rozpuścić się w endolimfie lub zostać ponownie wchłonięte do plamki . Doniesiono, że otokonialne szczątki żaby były w stanie rozpuścić się w normalnym endolimfie bardzo szybko (w ciągu około 20 godzin) . W innym badaniu stwierdzono, że masa otokonialna żaby ustabilizowała się kilka minut po umieszczeniu na otokonii plamki moczowej, w związku z czym zastąpiona otokonia nie powinna już odgrywać roli w nawrotach BPPV. Nawrót BPPV może być spowodowany przez nowo odłączoną otokonię, ale nie zastąpioną otokonię. Ciągłe spanie po dotkniętej stronie zwiększyłoby szansę na nowo odłączoną otokonię przechodzącą do kanałów undermost ze względu na efekt grawitacji, który następnie powoduje nawrót BPPV. Losowa zmiana pozycji snu ułatwiłaby przypadkowe przemieszczanie się otokonii i zmniejszyłaby ryzyko dostania się otokonii do kanałów undermost. Te spekulacje zostały udowodnione przez nasze badania.
protokoły ograniczenia postawy są zróżnicowane w literaturze, ale zwykle obejmują utrzymywanie głowy w pozycji pionowej przez 48 godzin i powstrzymywanie się od leżenia po dotkniętej stronie przez co najmniej tydzień,–. Nasze badania wykazały, że spanie w pozycji półsiedzącej w 30 stopniach nie zmniejsza częstości nawrotów. Spanie po stronie dotkniętej chorobą zwiększyło częstość nawrotów BPPV po tygodniu od zmiany pozycji manewru. Pacjenci zmieniający losowo pozycję podczas snu mieli znacznie niższy wskaźnik nawrotów niż pacjenci w innych pozycjach. Dlatego pacjentom z BPPV po manewrze zmiany położenia należy zalecić, aby nie spali po dotkniętej stronie i zachęcani byli do spania w losowej pozycji.
należy zauważyć, że dane dotyczące pozycji snu postmaneuvera zostały zgłoszone przez pacjentów i ich partnerów lub rodziny w naszym badaniu oraz w poprzednich badaniach na temat wpływu ograniczenia postawy na nawrót BPPV–,–,,,. Zastosowanie odpowiedniego urządzenia monitorującego w przyszłych badaniach może być pomocne w uzyskaniu dokładniejszych danych o pozycji snu listonosza i utrzymaniu ograniczonej pozycji po manewrze zmiany pozycji.
łącznie pacjenci z BPPV mieli słabą zgodność z instrukcjami posturalnymi. Nawykowa strona snu pacjentów cierpiących na BPPV była związana z ich dotkniętą stroną BPPV. Pacjenci śpiący na chorej stronie mieli wyższy wskaźnik nawrotów niż pacjenci śpiący w innych pozycjach po tygodniu od manewru zmiany pozycji. Pacjentom z BPPV należy zalecić powstrzymanie się od spania na chorej stronie przez co najmniej tydzień po manewrze zmiany pozycji.