Info: wspieranie dzieci z Mutyzmem selektywnym-Porady dla rodziców

Info: wspieranie dzieci z Mutyzmem selektywnym-Porady dla rodziców

1. Upewnij się, że Twoje dziecko czuje się cenione i bezpieczne
dzieci z selektywnym mutizmem są tak zaniepokojone mówieniem, że mięśnie, których potrzebują do mówienia, zamarzają (zwłaszcza struny głosowe) i nie mogą wydawać dźwięku. Każdy lęk, dezaprobata lub niepewność, które odbierają od dorosłych, zwiększy ich poczucie winy, porażki i lęk przed przyszłością – wtedy będą napięci i jeszcze trudniej będzie im mówić.

to nie tylko dokuczanie sprawia, że dzieci czują się źle z samym sobą. Dlaczego nic nie mówisz?”lub” kiedy będziesz miał szansę?”nie podoba Ci się taki, jaki jest, szkoda, że nie jest inny, a co najgorsze, nie masz pojęcia, co z tym zrobić. Będą się martwić, że denerwują cię i starają się unikać sytuacji, które mogą podkreślić ich trudność. Ciągle pytałaś, czy rozmawiałaś dzisiaj?”lub” jak ci poszło? dzieci boją się chodzić do szkoły na wypadek, gdyby cię zawiedli.

musimy powiedzieć dzieciom, dlaczego trudno im mówić w określonych momentach, zamiast zadawać pytania, na które nie mogą odpowiedzieć. Zapewnij ich, że wszyscy dorastają z lękami z dzieciństwa i chociaż teraz trudno im mówić, z wiekiem będzie im łatwiej. Ich strach minie, ponieważ przyzwyczają się do mówienia, jeden mały krok po kroku, a tymczasem istnieje wiele innych sposobów, aby dołączyć i dobrze się bawić. Twoje dziecko potrzebuje akceptacji, niezależnie od tego, czy mówi, czy nie, więc bądź pozytywnie nastawiony do ich wysiłków i powiedz im, jak odważne są, gdy próbują nowych rzeczy. Im jesteś spokojniejszy, tym bardziej zrelaksowane będzie twoje dziecko i tym szybciej się poprawi.

2. Staraj się zmniejszyć wstyd lub złość na temat zachowania Twojego dziecka
musimy zaakceptować nasze dzieci takimi, jakimi są i nie stawiać ich na miejscu, zmuszając je do rozmowy z innymi ludźmi lub zwracając uwagę na ich mowę. Pozwól im rozgrzać się w swoim czasie, pomóż im rozluźnić się poprzez fizyczną zabawę, dołącz do ćwiczeń samodzielnie lub daj im pracę do wykonania, o której wiesz, że zrobią to dobrze, i są znacznie bardziej skłonni do relaksu na tyle, aby ich mięśnie mowy zaczęły się ponownie poruszać.

3. Edukuj rodzinę i przyjaciół na temat natury trudności Twojego dziecka
nie powinno to różnić się od mówienia innym ludziom, że Twoje dziecko ma prawdziwy strach przed wodą lub psami i oczekuje od nich, że będą tolerować. Nigdy nie pozwól dziecku usłyszeć, jak mówisz ludziom, że nie mogą lub nie chcą mówić, ponieważ wzmacnia to ich przekonanie, że mówienie jest niemożliwe i może bardzo utrudnić im złamanie wzorca-zwłaszcza gdy jesteś obecny! Twoja wiadomość musi być dużo bardziej pozytywna. Wyjaśnij, że kiedy martwią się o rozmowę, nie mogą wypowiedzieć swoich słów, a zadawanie pytań i naciskanie tylko pogarsza sprawę. Będą mogli mówić, gdy pokonają swoje lęki, a kiedy to zrobią, ważne jest, aby nie robić zamieszania-każdy musi żyć tak, jakby zawsze mówił! Tymczasem pomóż innym szanować alternatywne formy komunikacji-kiwając głową, wskazując, uśmiechając się, machając, pisząc, rozmawiając przez przyjaciela lub rodzica itp.

eg:

• Joe potrzebuje trochę czasu na rozgrzewkę, proszę nie myśl, że jest niegrzeczny.
• Amy będzie tego pełna, gdy wróci do domu, ale nie martw się, jeśli od razu nie powie. Musi najpierw popatrzeć i posłuchać
• Sam świetnie się bawi i jeśli pozwolimy mu się przyłączyć we własnym tempie, będzie mógł zacząć mówić.
• Jade chętnie się z Tobą pobawi. Może Ci pokazać, co lubią jej lalki, a później może Ci o nich opowiedzieć.
• Sarah posłucha, a my porozmawiamy. Przerywa lub napisze do mnie, jeśli chce coś dodać.
• kiedy Gemma przyzwyczai się do wszystkich, będzie tu gadać tyle, co w domu!
• możesz się upewnić, że nikt nie zrobi wielkiego zamieszania, gdy Dale zacznie gadać? Jeśli po cichu odpowiesz, będzie mu łatwo żyć dalej.
• Ali coraz odważniej rozmawia z dorosłymi, ale na początek bardzo by mu to pomogło, gdybyś pozwolił mu powiedzieć przyjaciołom, co chce powiedzieć.

4. Buduj pewność siebie, koncentrując się na osiągnięciach swojego dziecka
w rozmowach z dzieckiem, przyjaciółmi i sobą samym, skup się na tym, co dziecko może zrobić, a nie na tym, czego nie może. Wspieraj je w ich zainteresowaniach i talentach twórczych i znajdź sposoby, w jakie mogą wygodnie zademonstrować swoje umiejętności innym.

5. Bądź zajęty i miej rutynę
aktywność i ćwiczenia fizyczne są dobre dla umysłu, ciała i duszy i pomagają utrzymać niepokój na dystans. Siedzenie bezczynnie zwiększa stres, podobnie jak niepewność co do wydarzeń dnia. Zacznij każdy dzień od planu, który obejmuje ćwiczenia-niezależnie od tego, czy jest to puszczanie pary po szkole dla młodszych dzieci, zamiatanie liści lub wyprowadzanie psa dla starszych dzieci.

6. Pamiętaj, że unikanie wzmacnia strach
kiedy robimy coś dla naszych dzieci lub pozwalamy im unikać aktywności, potwierdzamy przekonanie dziecka, że te rzeczy są dla nich zbyt trudne lub groźne. Oczywiście nie chcemy, aby nasze dzieci zawiedły lub stały się przygnębione, ale usuwając potrzebę zaangażowania na pewnym poziomie, odbieramy im możliwości uczenia się, doświadczania sukcesu i uniezależniania się. Sekret polega na tym, aby zajęcia były łatwiejsze, krótsze lub łatwiejsze w zarządzaniu, aby dzieci były mniej przytłoczone i miały szansę. W ten sposób pokazujemy, że lęk jest normalną częścią życia i można go opanować. Jeśli ich jedynym sposobem radzenia sobie z lękiem jest całkowite wyeliminowanie go poprzez unikanie, będą dorastać bez strategii radzenia sobie.

eg:

• zamiast zamawiać dla dziecka, poproś je, aby pokazały kelnerowi, czego chcą.
• zamiast całkowicie unikać imprezy, zorganizuj przyjazd pierwszy, gdy jest cicho i zostań tylko 15 minut – są szanse, że Twoje dziecko poprosi o pobyt trochę dłużej!
• zamiast zabierać coś, co jest oferowane dziecku, najpierw zapewnij dziecko, że można go zabrać i jeśli to konieczne, poproś o umieszczenie go w jakimś pod ręką, aby dziecko mogło go zabrać, gdy będzie gotowe.
• zamiast odrzucać zaproszenie, zapytaj, czy możesz iść też jako pomocnik.
• zanim dzieci całkowicie zrezygnują z aktywności, spróbuj ustalić z nimi, która część jest dla nich trudna/niepokojąca i poszukaj rozwiązania.
• jeśli dzieci opuszczą szkołę, nie pozwól, aby unikanie stało się zabawną opcją. Upewnij się, że pozostają w łóżku lub do pracy w szkole w godzinach szkolnych, a nie grać. Przedyskutuj wszelkie wątpliwości i skorzystaj ze wsparcia szkoły, aby zapewnić pozytywny zwrot.
• zamiast odpowiadać za swoje dziecko (co szybko staje się nawykiem!
  • powtórz pytanie, aby Twoje dziecko mogło spojrzeć na Ciebie i odpowiedzieć na nie
  • Zmień sformułowanie jako „TAK/NIE”, aby skinienie lub potrząśnięcie głową sprawiło, że
  • je odchyliło, np. „Spytam Petera, czy za chwilę się zadomowi” lub ” to dobre pytanie-Peter, chcesz się nad tym trochę zastanowić i powiedzieć mi później?’

7. Towarzyszyć dziecku, ale jako ogólny pomocnik, a nie ich osobisty asystent
, jeśli tylko w ten sposób Twoje dziecko będzie uczestniczyć w wycieczce szkolnej, ciastkach, piłce nożnej itp. jeśli pójdziesz z nimi, zgłoś się jako ogólny Pomocnik, porozmawiaj z innymi dziećmi i aktywnie zaangażuj się, aby pomóc socjalizacji, a nie zależności.

8. Poinformuj dzieci o tym, co się dzieje
Ostrzegaj dzieci o zmianach w ich rutynie i przygotuj je na nowe wydarzenia, rozmawiając o tym, co się stanie. Przećwicz lub stwórz grę prawdziwych scenariuszy, takich jak chodzenie do lekarzy, optyków, McDonaldów lub zamawianie chińskiego jedzenia na wynos. Weźmy na zmianę pacjenta, lekarza, serwer itp. i ćwiczyć / zapisywać rozmowy telefoniczne. Odwiedź nowe szkoły tak szybko, jak to możliwe, aby spotkać się i edukować kluczowy personel, robić zdjęcia, aby pokazać krewnych, rzucać mokrymi gąbkami na targach letnich itp.

9. Zapewnij drogę ucieczki
przerażające sytuacje są o wiele łatwiejsze do zniesienia, gdy mamy kontrolę nad świadomością, że możemy zrezygnować, jeśli wszystko stanie się za dużo – sygnał do dentysty, SMS ratunkowy, niezależny środek transportu.. Dzieci mają o wiele mniejszą kontrolę nad swoimi drogami ucieczki niż dorośli, więc ważne jest, aby zapewnić im taką samą ochronę. Jeśli dzieci są zaniepokojeni wycieczką szkolną lub udaniem się do domu przyjaciela, zorganizuj ich odbiór w porze lunchu, aby chodzili tylko na pół dnia lub mówili, że będziesz dzwonić w odstępach czasu, aby sprawdzić, czy potrzebują zbierania. Stopniowo wydłużaj czas.

10. Nie zaskakuj swojego dziecka
wielu rodziców nie lubi ostrzegać swoich dzieci przed zbliżającym się wydarzeniem, ponieważ wtedy widzą, że ich dziecko martwi się przez kilka dni lub tygodni i robi wszystko, aby tego uniknąć. Wolą powiedzieć swojemu dziecku w dniu i znaleźć sobie dość dobrze radzić, ponieważ nie mieli czasu, aby o tym pomyśleć.

jest to ryzykowna strategia, która zwiększa, a nie zmniejsza lęk. Na powierzchni działa dobrze, ale jest to bardzo krótkoterminowy zysk. Nawet jeśli dzieci radzą sobie dość dobrze z wydarzeniem, które zostało na nich wywołane, zwykle tolerują je w wysokim stanie napięcia, a nie czując się zrelaksowanym i kontrolowanym. W dłuższej perspektywie są stale w pogotowiu, czekając na następną niespodziankę, a wątpliwości budzą, że mogą ufać, że wszystko jest tym, czym się wydaje. Ponadto są pozbawieni możliwości nauczenia się, że lęk nie musi być eliminowany, można nim zarządzać poprzez przygotowanie i strategie radzenia sobie, takie jak edukacja kluczowych ludzi i posiadanie drogi ucieczki.

11. Pamiętaj, że rozmowa z dziećmi może być równie przerażająca, jak rozmowa z dorosłymi
pomóż swojemu dziecku bawić się z innymi dziećmi, zamiast zostawiać je, aby się tym zająć. Dołącz do nich, zaczynając od zajęć lub gier, w których rozmowa jest opcjonalna, dzięki czemu wszyscy możecie skoncentrować się na dobrej zabawie.

12. Ustal bezpieczne granice z dzieckiem, aby mogło zrobić małe kroki do przodu
śmiech, śpiew, rozmowa w zgodzie i rozmowa z rodzicami będą o wiele łatwiejsze niż rozmowa z innymi ludźmi. Ale dzieci często boją się robić te rzeczy, na wypadek, gdyby zwróciło to na nich uwagę i doprowadziło do oczekiwania na mówienie. Zapewnij swoje dziecko:

np:

• babcia wie, że nie możesz z nią jeszcze rozmawiać, ale możesz rozmawiać ze mną i tatusiem przy niej.
• w tej chwili trudno rozmawiać z nauczycielem, ale można się śmiać.
• nie ma co się przyłączyć do śpiewania, nikt nie zmusi cię później do mówienia.
• dobrze jest tu z nami rozmawiać bardzo cichym głosem, nikt nie zrobi zamieszania. Nie musisz mówić sam, możesz po prostu spróbować dołączyć, gdy wszyscy mówią razem.

13. Użyj telefonu i urządzeń nagrywających jako odskocznia do prawdziwej rzeczy
idź do www.talkingproducts.co.uk dla wspaniałych pomysłów na prezenty i ćwiczenia z rozmową-dzieci mogą spersonalizować kartki z życzeniami z nagraną wiadomością lub zrobić na przykład album z rozmownymi zdjęciami. Jeśli dzieci nie mogą jeszcze rozmawiać z krewnymi lub nauczycielem twarzą w twarz, mogą zostawić wiadomość na telefonie komórkowym lub porozmawiać za pośrednictwem „Talking Pod” lub odtwarzacza MP3. Co powiesz na zachęcenie rodzeństwa, by po kolei nagrało wiadomość na domowej automatycznej sekretarce? Nauczyciele mogą słuchać dzieci czytających rodzicom przez telefon, a nie w klasie. Wreszcie, dzieci mogą przyzwyczaić się do rozmowy z nieznajomymi, ćwicząc z oprogramowaniem do rozpoznawania głosu (np. Train Tracker 0871 200 4950). To buduje pewność siebie, objętość i zdolność do powtarzania bez paniki, bezpiecznie wiedząc, że to robot, a nie prawdziwa osoba. Zanim się zorientujesz, zamawiają chińszczyznę lub pizzę przez telefon!

14. Przesuwaj granice, zaczynając od bezpiecznych nieznajomych
nie bój się pozwolić dzieciom odejść bez co jakiś czas, aby rozwinęły tę dodatkową determinację, aby stawić czoła i przezwyciężyć swoje lęki. Często cię zaskoczą! np. wyjaśnij, że jesteś zbyt zajęty, aby zatrzymać to, co robisz, ale są pieniądze, jeśli chcą dostać lody. Nie zdobądź go dla nich. Jeśli furgonetka z lodami odjedzie, spokojnie powiedz: „nieważne, możesz spróbować jutro”. Zapewnij dzieci, że potrzeba tylko kilku słów i nie będzie potrzeby prowadzenia rozmowy.

15. Zachęcaj do cichego głosu, zamiast szeptać
Akceptuj szeptanie przy dziwnej okazji, jeśli naprawdę słyszysz i się spieszysz, ale nie opuszczaj głowy, aby dziecko mogło szeptać do ucha. To łatwo staje się nawykiem i zachęca do unikania. Bardzo cichy głos jest znacznie lepszy niż szept, ponieważ stopniowo staje się głośniejszy, gdy twoje dziecko zyskuje pewność siebie.

Tak więc, jeśli Twoje dziecko chce z tobą porozmawiać, ale martwi się, że zostanie podsłuchane, albo:

a) obróć się tak, aby zablokować dziecku widok tego, o kogo się troszczy i utrzymując kontakt wzrokowy, cicho powiedz ” Pardon?”(nie szeptaj!) lub „it’ s OK, X isn 't listening”. lub
b) odsuń się wystarczająco daleko od gapiów, aby Twoje dziecko mogło mówić do ciebie twarzą w twarz, a nie do ucha. Jeśli jesteś w trakcie rozmowy, poproś dziecko, aby poczekało, aż skończysz, a następnie wycofało się, aby porozmawiać z dzieckiem.

nie musisz wyjaśniać, co robisz, ale jeśli Twoje dziecko zapyta, dlaczego nie może szeptać, wyjaśnij, że zbyt dużo szeptania spowoduje ból gardła, więc lepiej stać tam, gdzie może normalnie mówić. Trzymaj się tego, a wkrótce Twoje dziecko nie będzie musiało się tak daleko oddalać. N. B. Ta technika działa tylko dla rodziców i osób, z którymi dziecko nie ma trudności z rozmową, gdy nie ma nikogo innego w pobliżu.

16. Poproś przyjaciół, krewnych, sprzedawców itp., aby porozmawiali z Twoim dzieckiem, jeśli wiesz, że nie będą w stanie odpowiedzieć bezpośrednio.

eg:

” jaki kolor chciałby najpierw przymierzyć twój syn?’
’ Max, jaki kolor chcesz najpierw przymierzyć?’
( Max wskazuje na brązowe buty) ’ chciałby przymierzyć te brązowe proszę.”

” uwielbiam marynarkę Maxa. Możesz go zapytać do jakiej szkoły chodzi? Max-lubisz swoją szkołę, prawda, jak to się nazywa?”
„St. Joseph’s”
„Max mówi, że nazywa się to St. Joseph 's.”

jeśli dzieci są zrelaksowane z Tobą publicznie i wiedzą, że nie zmuszasz ich do bezpośredniej rozmowy z innymi ludźmi, przekonasz się, że zaczynają wycinać pośrednika!

17. Pomóż dziecku bezpiecznie rozładować stres
bycie czujnym, niespokojnym i niezdolnym do mówienia przez większą część dnia jest wielkim obciążeniem. To powszechne i może być wyzwaniem dla całej rodziny, aby uzyskać ciężar stłumionych emocji dzieci SM, gdy wracają do domu ze szkoły, ale muszą zrozumieć, że naturalne jest czuć się w ten sposób i zapewnić spokojne, bezpieczne miejsce, a nie bardziej emocjonalny wstrząs. Twoje dziecko może potrzebować szansy na całkowite odprężenie się po szkole przed odrabianiem lekcji lub fizycznego ujścia swojej frustracji-na przykład trampoliny, huśtawki lub pływanie. Brutalne gry komputerowe to nie jest dobry pomysł!

gdy nastoletnie dziecko jest zdenerwowane, może używać płaskiego tonu głosu, który brzmi niegrzecznie i konfrontacyjnie. Nie podnoś się do tego, bo będzie eskalować stres dziecka i jeszcze gorzej. Rozpoznaj ich niepokój, weź głęboki oddech i kontynuuj w spokojnym, delikatnym tonie. Jeśli atakują werbalnie lub fizycznie, spokojnie zastanawiają się: „przykro mi, że miałeś taki zły dzień” i zostawiają ich samych, aby posłuchali muzyki, walnęli poduszkę lub położyli ją na papierze, dopóki nie poczują się lepiej. Kiedy sprawy są spokojniejsze, Przyznaj się do ich frustracji, ale wyjaśnij, że rodzina nie musi cierpieć ich wybuchów, więc będzie trzymać się z dala od ich drogi, jeśli spróbują wyładować to na innych ludziach. Porozmawiaj o alternatywnych punktach sprzedaży i powiedz, że jeśli wiesz, co ich zdenerwowało, może być coś, co możesz zrobić, aby pomóc.

wreszcie spójrz na swój własny styl życia. Czy Twoje dziecko ma powody do obaw o twoje zachowanie? Nie mogą się poprawić, martwiąc się o Ciebie.

18. Pokaż swojemu dziecku, że można się zrelaksować i dobrze się bawić
jeśli rodzice mają nierealistyczne standardy i starają się, aby ich dzieci i dom były nieskazitelne ze wszystkim na swoim miejscu, ich dzieci będą stale martwić się o rozlanie lub złamanie czegoś, dostanie jedzenia na ręce lub twarze, dotknięcie czegoś niehigienicznego lub zaniedbanie pokoju. Będą bardzo niespokojni w szkole lub domach innych ludzi, gdzie postrzegają inny zestaw standardów. Nie będą w stanie tolerować żywych, niestrukturalnych zachowań ani angażować się w normalne, niechlujne zabawy, takie jak malowanie palcami, papier mâché lub kopanie robaków.

ten strach przed zabrudzeniem i umieszczeniem czegoś w niewłaściwym miejscu może przerodzić się w strach przed używaniem toalet poza domem i niezdolnością do podejmowania ryzyka. Z pewnością wpłynie to na zdolność dzieci do relaksu wokół innych ludzi i nawiązywania przyjaźni. Ważne jest, aby cała rodzina cieszyła się posiłkami, ogrodnictwem, gotowaniem i zabawą bez obawy o bałagan – odłóż chusteczki nawilżane do końca aktywności!

19. Jeśli w szkole i w domu mówi się różnymi językami, daj dobry przykład
Twoje dziecko musi usłyszeć, jak mówisz językiem w szkole i z nowymi kolegami z klasy. Pokaż im, że nauka jest zabawna, a błędy są OK! Zapytaj nauczyciela, czy Twoje dziecko może spędzić trochę czasu z innymi dziećmi, które mówią tym samym językiem przez część dnia, ucząc ich słownictwa dzieci mówiących po angielsku, aby każdy widział, jak to jest nauczyć się czegoś nowego.

20. Twórz wyjaśnienia, instrukcje i przypomnienia wizualne
niespokojne dzieci szybko czują się przeciążone, łatwo zapominają o rzeczach i mają tendencję do przyjmowania rzeczy dosłownie lub w wartości nominalnej. Lęk powoduje „zamrożenie mózgu”, więc nie jesteśmy w stanie przyjąć wszystkiego, co słyszymy i nie możemy myśleć bocznie lub racjonalnie. Umieść rzeczy na papierze, aby dzieci miały listę kontrolną do naśladowania, zamiast próbować zapamiętać instrukcje. Jeśli wielokrotnie zadają to samo pytanie dla zapewnienia, daj im wizualne przypomnienie i odpowiedz na dalsze pytania, prosząc ich o odniesienie się do niego i podanie odpowiedzi.

21. Uznaj niepokój, ale nie podsycaj go emocjonalną reakcją; spokojnie zapewnij dywersję lub jasny plan działania
dzieci potrzebują krótkiej sympatii, a następnie wskazówek i siły – nie gniewu, zmartwionych spojrzeń lub ochronnych przytuleń, które po prostu potwierdzają, że jest się czego bać. Na przykład, jeśli narzekają na ból brzucha przed wizytą w domu przyjaciela, mówią: „biedactwo, wiem, że trochę się martwisz, ale mama Josha wie wszystko o czekaniu, aż będziesz gotowy do rozmowy. Wiem, co pomoże, dopóki nasza taksówka nie przyjedzie, gdzie jest ten katalog, który chciałeś obejrzeć?”

lub, jeśli nie chcą iść do lekarza powiedz ” możemy zabrać coś ze sobą do zabawy w poczekalni. Wybierzmy coś i Bawmy się teraz.

jeśli mają trudności z oddzieleniem się od ciebie, zostań, ale nie trzymaj się ich ani nie kładź ich na kolanach-zbadaj pokój Razem i znajdź rzeczy do zrobienia. W razie potrzeby wyjaśnij, w jaki sposób ty lub inni zamierzacie sprawić, aby sytuacje były łatwe do opanowania dla Twojego dziecka.

starsze dzieci będą musiały omówić swoje obawy przed rozpoczęciem nowej szkoły, zmianą klasy, wyjazdem na wycieczkę szkolną itp. Uzewnętrznić swoje obawy poprzez rozbicie wydarzeń i zapisanie każdego elementu na kartce post – it-podróż autokarem, zabranie odpowiednich ubrań,dotarcie do toalety na czas itp. Następnie posortuj notatki post-it w kolumnach 3-rzeczy, o które nie muszę się martwić, rzeczy, które trochę mnie martwią i rzeczy, które bardzo mnie martwią. Teraz możesz uzgodnić, którą część rozwiązać jako pierwszą i strategie, które pomogą. Niektóre notatki post-it pozostawisz do czynienia z innym razem, ale już niepokój będzie z głowy dziecka i wydają się łatwiejsze do opanowania. O ile problemy nie zostaną rozbite w ten sposób, dzieci będą chciały unikać sytuacji całkowicie bez zrozumienia konkretnego źródła ich niepokoju.

22. Odpowiedz na pytania lękowe innym pytaniem, aby Twoje dziecko stało się rozwiązaniem problemu
dzieci mają tendencję do bombardowania rodziców pytaniami, gdy próbują kontrolować swój niepokój,
np. kto tam będzie?
jak długo to potrwa?
odeszli?
masz zamiar porozmawiać z moim nauczycielem? itd. itd.

zamiast odpowiadać (co rzadko łagodzi niepokój) odpowiadaj innym pytaniem, aby dzieci zaczęły rozumieć swój niepokój i mogły myśleć o strategiach radzenia sobie:
np. kto ma nadzieję, że tam będzie?
jak długo wytrzymasz?
po co ci one?
jak pogadam z nauczycielem, to co mam powiedzieć?

23. Ciesz się wyjątkowymi cechami Twojego dziecka
nie możemy zmienić osobowości dzieci SM-i nie chcielibyśmy! Są to osoby naturalnie wrażliwe, które traktują życie poważnie i wyznaczają sobie niewiarygodnie wysokie standardy. Minusem jest tendencja do bycia przytłoczonym przez nowość, zmianę i krytykę; plusem jest charakter empatyczny, lojalny i sumienny. Gdy uczniowie SM są traktowani sprawiedliwie i mogą pokazać swoje prawdziwe oblicze, często wykazują się znacznie większą kreatywnością i wnikliwością niż ich rówieśnicy.

Maggie Johnson
Selective mutyzm Advisory Service, Kent Community Health NHS Trust