Dlaczego Jezus „dziękował”, kiedy nakarmił 5000?
„Podziękuj.”To takie małe powiedzenie, prawda? Jakie okoliczności skłaniają to zdanie najczęściej? Co ci przychodzi do głowy? Być może rodzina zebrała się wokół stołu, aby odmówić modlitwę … a może tradycja Dziękczynienia, w której każda osoba odwraca się, aby podzielić się czymś, za co jest wdzięczna? Cokolwiek przychodzi na myśl, niewielu z nas myśli o nadprzyrodzonych znakach i cudach. A jednak są one misternie połączone. Być może znasz historię Jezusa karmiącego 5000 rodzin tylko pięcioma chlebami i dwiema rybami. Ale czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, co naprawdę skłoniło ten cud? Czy to w odpowiedzi na tysiące ludzi szukających posiłku? Pragnienie Jezusa, aby pokazać swoją boskość? Uhonorowanie małego chłopca, który chciał podzielić się swoim lunchem? W rzeczywistości, czytając dalej, odniesienie do samego cudu jest opisane jedynie w ramach jednego małego zdania. Jest po prostu opisane jako miejsce, gdzie Jezus”, dał dzięki.””łodzie wylądowały w pobliżu miejsca, gdzie jedli chleb po tym, jak pan podziękował” (Jan 6:23, kursywa moja). Nie wiem jak wy, ale nie tak opisałbym to cudowne wydarzenie. Słowa ” cud ” nie ma nawet w tekście! Myślę, że dzieje się tak dlatego, że wydarzenie to nie dotyczyło jedynie cudownego Bożego zaopatrzenia, tak chwalebnego, jak było. Chodziło raczej o pokorne uznanie dostawcy.
Bóg Ojciec, nasz żywiciel
co jest bardziej cudowne, to to, że Bóg, nasz żywiciel, pragnie dać nam coś znacznie lepszego niż fizyczny chleb. Jedzenie może tylko tymczasowo zaspokoić. Ostrzega nawet tych, którzy mają tak wąski pogląd”, Odpowiedział Jezus: „Zaprawdę, powiadam wam, chcecie być ze mną, ponieważ was nakarmiłem, a nie dlatego, że zrozumieliście cudowne znaki.””(Jan 6:26) On chce nam dać o wiele więcej! Jezus mówi nam: „albowiem wolą mojego ojca jest, aby wszyscy, którzy widzą jego syna i wierzą w niego, mieli życie wieczne. Wskrzeszę ich ostatniego dnia.”(EW. Jana 6.40) Jezus poświęcił swoje życie, abyśmy mogli doświadczyć wiecznej radości i spełnienia ponad wszystko, co ten świat może zaoferować. I pokazał, że ma do tego moc. Kilka rozdziałów później, po dziękczynieniu Bogu, Jezus wskrzesza z martwych człowieka imieniem Łazarz (Ew.Jana 11.41-44). To dlatego, kiedy ty i ja zbieramy się wokół stołu, aby podziękować za nasze jedzenie, składamy podziękowania nie tylko za tymczasowe, ziemskie zaopatrzenie, tak wspaniałe, jak one są, ale aby podziękować Żywicielowi. A jakie jest największe zaopatrzenie Boga? Jego Syn Jezus. „A teraz oferuje wam prawdziwy chleb z nieba. Prawdziwym chlebem Boga jest ten, który zstępuje z nieba i daje życie światu.”(EW. Jana 6.32-33) Jezus mówi sam: „ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Każdy, kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki; a ten chleb, który ofiaruję, aby świat żył, jest ciałem moim.”(Jana 6:51) Dziękuję Ci, Panie Jezu, za tak wspaniały dar.
Shadia jest namiętnym nauczycielem Biblii, autorem i mówcą, który ma serce do patrzenia na życie przekształcone mocą Słowa Bożego. Posiada tytuł magistra studiów biblijnych i teologicznych w zachodnim Seminarium Duchownym oraz jest autorką kilku książek i Studiów Biblijnych.
