e-Learning kit: Designing for e-learning

e-Learning kit: Designing for e-learning

strategie e-learningowe są podzielone na pięć faz projektowania instruktażowego (Rao, Edelen-Smith, & Wailehua, 2015): 1. Analiza, 2. Design, 3. Rozwój, 4. Realizacji oraz 5. Oceny, ze szczególnym uwzględnieniem zasad projektowania uniwersalnego. Projekt instruktażowy jest procesem iteracyjnym i najlepiej jest śledzić jego ewolucję i zachować wszystkie wersje po drodze.

projektowanie uniwersalne

główne zasady są przewidziane dla trzech uniwersalnych RAM projektowych (Rao, Edelen-Smith, & Wailehua, 2015). Wzywają nas do wyjścia poza kwestie dostępu do projektowania i zwiększania możliwości uczenia się dla wszystkich.

uniwersalne ramy konstrukcyjne

• uniwersalne ramy konstrukcyjne:
  1. tworzenie przyjaznych sal lekcyjnych
  2. określanie istotnych elementów kursu
  3. komunikowanie jasnych oczekiwań
  4. dostarczanie terminowych i konstruktywnych informacji zwrotnych
  5. odkrywanie wykorzystania naturalnych podpór do nauki, w tym technologii
  6. projektowanie metod nauczania uwzględniających różnorodne style uczenia się, umiejętności, sposoby wiedzy oraz wcześniejsze doświadczenie i wiedzę podstawową
  7. tworzenie wielu sposobów demonstrowania wiedzy przez studentów
  8. promowanie interakcji między wykładowcami i studentami
• Universal Design for Learning (UDL)
  • wytyczne UDL (National Center on Universal Design for Learning):
    1. Zapewnij wiele środków reprezentacji
    2. Zapewnij wiele środków działania i ekspresji
    3. Zapewnij wiele środków zaangażowania
  • o UDL (Obsada)
• Uniwersalny Projekt instrukcji: 1. Klimat klasy, 2. Interakcja, 3. Środowiska fizyczne i produkty, 4. Metody dostawy, 5. Zasoby informacyjne i technologie, 6. Feedback, 7. Oceny i 8. Zakwaterowanie.

Faza 1: Analiza

ta pierwsza faza składa się z analizy potrzeb (identyfikacji problemów lub wymaganej zmiany), analizy zadań (zadania, które uczniowie muszą wykonać lub wykonać) i analizy uczniów (wspólne atrybuty i różnice) (brązowy & zielony, 2016).

Autonomia ucznia: zapewnienie zróżnicowanej struktury w środowiskach e-learningowych, aby dopasować zdolność grupy do wzięcia odpowiedzialności za naukę, zaangażowania i wewnętrznej motywacji (Morgan & Belfer, 2007). Bardziej autonomiczni uczniowie potrzebują pewnej struktury, aby mogli się zorientować, ale mogą być pozostawieni do kształtowania własnych interakcji i wyboru własnej ścieżki. A branched structure can address autonomy concerns (Gabriel, 2007). Zamiast zmuszać wszystkich poprzez sekwencję działań edukacyjnych, rozgałęzianie oferuje możliwą strukturę do naśladowania, ale nadal pozwala na eksperymentowanie i kierowanie sobą.

Poziom umiejętności ucznia: dzięki dodatkowym elementom uczniowie o różnych poziomach umiejętności mogą projektować własne doświadczenia (Dirkson, 2012). Obejmują one działania i materiały na bardziej zaawansowanym poziomie, a także opcje dla każdego, kto potrzebuje większej pomocy. Wsparcie słownictwa, takie jak słowniczek terminologii, przyniesie korzyści większości uczniów i zdelegalizuje wysoce techniczny język (Larkin, Nihill, & Devlin, 2014). Przedmioty do nauki rusztowań, od podstawowych do bardziej zaawansowanych, wraz z tymi elementami mogą dotyczyć różnych ilości umiejętności. Możliwości uczenia się rówieśników pozwolą również uczniom o różnych poziomach umiejętności uczyć się od siebie nawzajem.

style uczenia się: Aby dostosować się do wizualnych, słuchowych, kinestetycznych i innych stylów uczenia się, Oferujemy różne rodzaje działań i opcje oceny. Nie ma jednak naukowych dowodów na poparcie teorii stylów uczenia się (Willingham, Hughes, & Dobolyi, 2015).

Faza 2: Projektowanie

pisanie jasnych efektów uczenia się jest wyzwaniem. Jeśli przestawiasz bezpośrednie ćwiczenia i materiały edukacyjne online, To właśnie tutaj powracasz do efektów uczenia się. Użyj innego eksperta ds. treści, aby przejrzeć projekty, zanim przejdziesz do fazy rozwoju.

• Biggs przyjmuje konstruktywistyczne podejście ze swoją zasadą wyrównania, koncentrując się na tym, co robi uczeń (2007). Konstruktywne dostosowanie To dostosowanie oceny, działań i efektów uczenia się.
• , 2004 proponuje również dopasowanie każdego z elementów projektu e-learning z odpowiadającymi im teoriami i działaniami, które zostaną później wykorzystane do celów ewaluacyjnych.

5-etapowy model do projektowania kursów online i mieszanych:

1. dostęp do środowiska uczenia się i motywacji
2. socjalizacja Online i budowanie kultury
3. wymiana informacji
4. budowanie wiedzy z bardziej złożonymi działaniami
5. rozwój (obejmuje refleksję i ocenę uczenia się)

Faza 3: rozwój

najlepszą radą na etapie rozwoju projektu instruktażowego jest włączenie członków grupy docelowej tak wcześnie, jak to możliwe, Testowanie i pilotowanie nawet koncepcji i szorstkich prototypów (Seale et al., 2006). Jest to również znane jako szybkie prototypowanie (Meier & Miller, 2016).

rozważ opisane powyżej uniwersalne zasady projektowania, a także możliwość wielokrotnego użytku obiektów uczenia się i różne sposoby uniknięcia przeciążenia poznawczego. Sekcja technologie zawiera narzędzia pomagające w produkcji multimediów, takie jak podpisywanie filmów i włączanie interaktywności.

rozwijanie obiektów uczenia się wielokrotnego użytku

• ponowne wykorzystanie w różnych kontekstach (Seale et al., 2006):
  • zawierać tylko materiały, które spełniają cel uczenia się (unikaj szerokich, wielofunkcyjnych obiektów edukacyjnych).
  • każdy obiekt edukacyjny powinien koncentrować się na osiągnięciu tylko jednego celu lub mieć jeden cel (rozbić złożony materiał na wiele obiektów edukacyjnych).
  • Odsparuj obiekt uczący się od innych obiektów (brak współzależności).
  • odwołaj się tylko do zewnętrznych zasobów, gdy jest to konieczne.
  • nie włączaj nawigacji ze strony. Na przykład nawigacja ze strony głównej biblioteki utrudnia ponowne użycie, gdy strona jest aktualizowana lub może być ponownie wykorzystana w innych bibliotekach.
• Reusability by others (Littlejohn, 2006):
  • przechowuj obiekty edukacyjne dla łatwego wyszukiwania (repozytoria instytucjonalne, tematyczne lub regionalne).
  • dodaj odpowiednie metadane (utworzone przez i dla; sposób ich wykorzystania; perspektywy nauczyciela i uczniów).
  • Przypisz licencję i dołącz informacje o licencji.

przeciążenie poznawcze

Mayer i Moreno oferują 9 sposobów na zmniejszenie obciążenia poznawczego (wymagana zdolność poznawcza) podczas nauczania z multimediami (2003):

1. prezentuj słowa jako narrację, a nie jako informację wizualną (off-loading)
2. rozbij prezentacje na segmenty (segmentowanie)
3. zacznij od wprowadzenia różnych elementów systemów do nauki (wstępne szkolenie)
4. Wyklucz interesujący, ale nieistotny materiał (pielenie)
5. oferuj wskazówki, na których elementy są niezbędne, podkreślając słowa kluczowe lub używając strzałek, nagłówków lub mapowania (sygnalizacja)
6. wyrównuj słowa i obrazy na ekranie
7. unikaj jednoczesnej animacji, narracji i tekstu na ekranie (eliminuj redundancję)
8. Synchronizuj wizualizacje i odpowiadającą im narrację i unikaj ich sukcesywnego prezentowania
9. Dopasuj projekt multimedialny do zdolności uczniów do trzymania i manipulowania obrazami mentalnymi (indywidualizacja)

Faza 4: implementacja

synchroniczne kontra asynchroniczne

podczas nauczania synchronicznie, najlepiej jest również zaoferować opcje komunikacji asynchronicznej, z korzyścią dla osób uczących się w innym języku lub wymagających dodatkowego wsparcia (Morgan & Belfer, 2007). Na przykład uczniowie mogą uczestniczyć w asynchronicznych wątkach dyskusyjnych i poświęcać dodatkowy czas na przetwarzanie postów i pisanie odpowiedzi. Czas synchroniczny może być używany w sposób, w jaki czas twarzą w twarz jest używany w modelu odwróconej klasy, sprzyjając aktywnemu uczeniu się, z nagraniami udostępnianymi później uczniom (Rao, Edelen-Smith, & Wailehua, 2015).

publikowanie mediów

w literaturze znajdują się wskazówki dotyczące zamieszczania przedmiotów edukacyjnych i innych materiałów:

• unikaj publikowania wszystkich materiałów na raz. Publikowanie materiałów i ustalanie terminów w stałych dniach lub godzinach w celu ustalenia rytmu (Rao, Edelen-Smith, & Wailehua, 2015; Salmon, 2013; Google online course kit). Będzie regularnie przywoływać uczniów do środowiska, a także synchronizować dyskusje na forach. Harmonogram pomaga również uczniom wiedzieć, czego się spodziewać i lepiej zarządzać swoim czasem.
• Publikuj różne rodzaje przedmiotów w spójnych miejscach, zwłaszcza zadania i ważne dokumenty (Rao, Edelen-Smith, & Wailehua, 2015).
• Dołącz szczegóły dotyczące długości publikowanych filmów i rodzajów plików, do których można uzyskać dostęp.
• Przypomnij uczniom, że mogą odtwarzać pliki wideo i audio i powtarzać czynności tyle razy, ile chcą.
• wszystkie filmy powinny być podpisane, a transkrypcje tekstu powinny być dostępne dla obiektów wideo i audio. Dźwięk może być oferowany tylko dla filmów.
• Zapewnij alternatywy PDF dla filmów z tekstem i obrazami, aby uczniowie mogli czytać materiały zamiast oglądać. Alternatywy tekstowe wspierają uczniów bez dostępu do grafiki lub za pomocą systemów głosowych (Seale et al., 2006).

orientacja

• Orient uczniowie na kurs przez e-mail z informacjami i działaniami związanymi z treścią, a także środowiskiem, wymaganym oprogramowaniem i technologiami (Rao, Edelen-Smith, & Wailehua, 2015).
• Zapewnij e-uczniom obowiązki (Gabriel, 2007) muszą wyrazić zgodę na udział we wspólnych działaniach, dzielić się pomysłami, brać udział w dyskusjach, uczyć się od siebie nawzajem + zarządzanie czasem + motywacja + monitorowanie postępów.
• Orientuj wszystkich na funkcje technologii i opcji nawigacji dzięki filmowi przeglądowemu i jednostronicowemu dokumentowi „w skrócie” (Rao, Edelen-Smith, & Wailehua, 2015).
• oferuj listę kontrolną na końcu każdej jednostki / modułu.
• zgodnie z ramami e-tivities, zaproszenie do każdego działania online powinno zawierać krótki i kuszący tytuł, cel związany z efektami uczenia się, podsumowanie z instrukcjami, co należy zrobić, interesującą iskrę związaną z tematem, oczekiwania dotyczące indywidualnego wkładu, prośbę o rozpoczęcie dialogu, rolę moderatora, harmonogram i szacowany czas nauki oraz link do następnego działania z dodatkowymi zasobami.

Faza 5: Ocena

Ocena i ocena może łączyć refleksję nauczyciela z danymi z różnych źródeł (Oliver et al., 2006). Na przykład możesz uzyskać wiele analiz z mediów społecznościowych, takich jak tweety i akcje. Tagowanie i klasyfikowanie zasobów przez studentów zapewnia również wgląd w grupę jako całość (Dron 2007).

Biggs zaleca łączenie dowodów z trzech perspektyw: studentów, nauczycieli i krytycznego przyjaciela (2007). Dowody z perspektywy uczniów mogą pochodzić z kwestionariuszy, wywiadów grupowych, refleksji uczniów na temat procesu uczenia się (dzienniki, pamiętniki, portfolio, samoocena. peer-assessment), rozkład ocen i próbki wyników uczniów (test przed/po). Evidence from teachers ’ perspective obejmuje spostrzeżenia i dowody z portfeli dydaktycznych. Biggs zaleca prowadzenie osobistej dokumentacji praktyki, refleksję nad filozofią nauczania i praktyką, identyfikowanie mocnych stron i obszarów do poprawy oraz planowanie profesjonalnego rozwoju nauczania. Rolą krytycznego przyjaciela jest działanie jak tablica dźwiękowa i dostarczenie innej perspektywy.

dobra instrukcja biblioteczna

w 1999 roku Dewald opublikował kryteria dobrej instrukcji bibliotecznej i od tego czasu stały się one niezbędne dla bibliotek akademickich oceniających e-learning. Dobra instrukcja biblioteczna to: 1. Kurs lub zadanie związane, 2. Collaborative, 3. Używa więcej niż jednego medium, 5. Zapewnia jasne cele, 6. Uczy pojęć, a 7. Oferuje wsparcie bibliotekarza.

osiem ogólnych norm dotyczących jakości:

1. omówienie i wprowadzenie do kursu
2. cele (kompetencje) uczenia się
3. Ocena i pomiar
4. materiały szkoleniowe
5. działania kursu i interakcja ucznia
6. Technologia kursu
7. wsparcie ucznia
8. dostępność i użyteczność

internetowy program ewaluacyjny (McPherson & Nunes, 2004):

1. Zmierz osiągnięcie celów programu (procesy sumujące)
2. oceń jakość i skuteczność materiałów szkoleniowych (procesy formacyjne)
3. Oceń wsparcie udzielone uczącym się (procesy usytuowane)
4. Zmierz jakość doświadczeń edukacyjnych (procesy formacyjne)
5. Oceń środowisko nauki online (procesy usytuowane)
6. ewaluacja elementów face-to-face (jeśli występują) (procesy formacyjne)
7. pomiar realizacji oczekiwań i celów ucznia (procesy sumujące)

ocena podsumowująca: Odbywa się po wdrożeniu każdego modułu/sekcji i na końcu programu do oceny produktu końcowego. Potrafi zaprojektować kompleksowe anonimowe kwestionariusze.

ocena formatywna: w toku-odbywa się na etapie projektowania, rozwoju i wdrażania w celu ciągłego przeglądu i doskonalenia. Uczniowie są zachęcani do zgłaszania uwag i zadawania pytań przez cały czas i są proszeni o informacje zwrotne po wypełnieniu każdego modułu/sekcji (np. kwestionariusze, wywiady).

: Monitorowanie obecności, uczestnictwa i postępów uczniów podczas wdrażania w środowisku uczenia się (zachowanie ucznia w kontekście).

Analiza bahawiury ucznia na poziomie sesji / modułu i na poziomie kursu (Premlatha & Geetha, 2015):

• Analizuj czas spędzony i interakcję z każdym z różnych materiałów edukacyjnych i ocen.
• Określ preferowane obiekty edukacyjne w porównaniu z tymi, które są pomijane.
• uczniowie mogą podzielić się na różne kategorie: 1. Przegląd: szybko pokryj wiele materiałów i uzyskaj ogólny widok, 2. Studiowanie: poświęć trochę czasu na każdą z dostępnych opcji, 3. Pogłębienie: poświęć dużo czasu na materiały, lub 4. Flitting: brak realnej strategii, wędrowanie po materiałach.

na dole strony bonus: testy są fajne, weź kwestionariusz VARK.