Art Is Fun
na het selecteren van een geschikte foto wordt de foto mechanisch overgebracht naar het doek. Kunstenaars kunnen gebruik maken van een projector, de grid methode, of transfer papier. Hoewel sommige critici van het Fotorealisme dit kunnen beschouwen als “hersenloos kopiëren” of “bedriegen”, laten we twee punten onthouden:
- de term “Fotorealisme” werd voor het eerst bedacht door de NY kunsthandelaar Louis K. Meisel in 1968. Zijn definitie van Fotorealisme omvatte niet alleen de noodzaak van een camera om het beeld of de scène vast te leggen, maar identificeerde ook dat het beeld van de foto moet worden overgebracht naar het werkoppervlak via mechanische of semimechanische middelen (d.w.z. door het gebruik van een projector, rastermethode of transferpapier). Daarom is mechanische overdracht van het referentiebeeld essentieel voor de definitie van Fotorealisme.
- ” mechanische middelen ” worden al eeuwenlang door kunstenaars gebruikt om afbeeldingen over te brengen op hun doek, papier of houten paneel. De Camera obscura werd algemeen gebruikt door Renaissance kunstenaars om hen in staat te stellen zulke nauwgezette details weer te geven. Veel beroemde en gevierde kunstenaars, zoals de Nederlandse barokmeester Vermeer en de vroege Vlaamse Renaissancemeester Jan Van Eyck gebruikten deze tool als hulpmiddel om hun uitzonderlijk accurate kunstwerken te creëren. Daarom is het gebruik van mechanische middelen om te helpen bij het maken van kunstwerken niet in de buurt van een nieuw concept! (Er is zelfs een fascinerende theorie dat onze paleolithische voorouders camera obscuras gebruikten om kunst te maken!)
nadat de foto is overgebracht naar het werkoppervlak, gaat de kunstenaar vervolgens de details van de foto zorgvuldig in pigment na te bootsen. Dit gebeurt door zorgvuldige observatie, evenals diepgaande kennis van de kenmerken van de verf. De kunstenaar moet goed thuis zijn in de combinaties en hoeveelheden kleuren en media te mengen, welke borstels het beste het gewenste effect zal bereiken, en hoe verzadigd met water de borstel zal moeten zijn. Al deze elementen moeten tijdens de creatie van het schilderij in perfecte balans zijn – een proces dat tijd en oefening vergt.De fotorealistische schilderijen zijn, net als de meeste schilderijen, in vele lagen gebouwd. Het is een additief proces, beginnend met het onderverf en voortgezet door de ontwikkeling van de vormen, totdat ze beginnen te lijken op het beeld op de foto. De meeste lagen in fotorealistische schilderijen bestaan uit dunne glazuren, dat wil zeggen verf die verdund is met water of een medium. Dit zorgt voor de subtiele mengeffecten die nodig zijn om het vlakke oppervlak van het doek te laten lijken 3-dimensionale objecten en scènes te bevatten.
fotorealistische schilderijen staan bekend om hun strakke, technische precisie, die wordt bereikt door een intensieve kennis van de materialen en het proces. Het resulterende schilderij heeft meestal een schone, gladde afwerking, waarbij de penseelstreken niet zichtbaar zijn. De laatste laag vernis verzegelt het schilderij en voegt een andere laag van gladheid.