7 kroków do publikacji w czasopiśmie naukowym
jako uczeni staramy się prowadzić wysokiej jakości badania, które posłużą nauce. Wymyślamy to, co uważamy za unikalne hipotezy, opieramy naszą pracę na solidnych danych i stosujemy odpowiednią metodologię badawczą. Pisząc nasze odkrycia, staramy się zapewnić wgląd teoretyczny i dzielić się teoretycznymi i praktycznymi implikacjami na temat naszej pracy. Następnie przesyłamy nasz manuskrypt do publikacji w recenzowanym czasopiśmie.
dla wielu jest to najtrudniejsza część badań.
w ciągu moich siedmiu lat badań i nauczania zaobserwowałem kilka niedociągnięć w procesie przygotowywania i składania rękopisu, które często prowadzą do odrzucenia badań do publikacji. Świadomość tych niedociągnięć zwiększy Twoje szanse na opublikowanie rękopisu, a także zwiększy Twój profil badawczy i rozwój kariery.
w tym artykule, przeznaczonym dla doktorantów i innych młodych naukowców, identyfikuję typowe pułapki i oferuję pomocne rozwiązania, aby przygotować bardziej wpływowe artykuły. Chociaż istnieje kilka rodzajów artykułów naukowych, takich jak krótkie komunikaty, artykuły przeglądowe itp., wytyczne te koncentrują się na przygotowaniu pełnego artykułu (w tym przeglądu literatury), opartego na metodologii jakościowej lub ilościowej, z perspektywy zarządzania, edukacji, Nauk Informacyjnych i nauk społecznych.
Pisanie dla czasopism naukowych jest działalnością wysoce konkurencyjną i ważne jest, aby zrozumieć, że może być kilka powodów odrzucenia. Ponadto proces recenzowania czasopisma jest istotnym elementem publikacji, ponieważ żaden pisarz nie jest w stanie zidentyfikować i rozwiązać wszystkich potencjalnych problemów za pomocą manuskryptu.
1. Nie spiesz się przesyłając swój artykuł do publikacji.
w moim pierwszym artykule dla Elsevier Connect – „pięć sekretów przetrwania (i rozkwitu) programu Doktoranckiego” – podkreśliłem, że uczeni powinni zacząć pisać na wczesnym etapie kariery naukowej lub doktoranckiej. Tajemnica ta nie wiąże się z przesłaniem manuskryptu do publikacji w momencie jego zakończenia. Autorzy czasami polegają na tym, że zawsze będą mieli możliwość usunięcia niedociągnięć swojej pracy po stwierdzeniu ich przez redaktora czasopisma i recenzentów.
proaktywne podejście i postawa zmniejszą szansę odrzucenia i rozczarowania. Moim zdaniem logiczny przepływ działań dominuje w każdej działalności badawczej i należy go śledzić również przy przygotowywaniu manuskryptu. Takie działania obejmują uważne ponowne czytanie rękopisu w różnych czasach i być może w różnych miejscach. Ponowne czytanie jest niezbędne w dziedzinie badań i pomaga zidentyfikować najczęstsze problemy i niedociągnięcia w manuskrypcie, które w przeciwnym razie mogłyby zostać pominięte. Po drugie, uważam, że bardzo pomocne jest dzielenie się moimi rękopisami z moimi kolegami i innymi naukowcami w mojej sieci i poprosić o ich opinie. W ten sposób podkreślam wszelkie sekcje rękopisu, które chciałbym, aby recenzenci byli absolutnie jasni.
2. Wybierz odpowiedni punkt publikacji.
proszę również kolegów o najodpowiedniejszy dziennik do przesłania mojego rękopisu do; znalezienie odpowiedniego czasopisma dla Twojego artykułu może znacznie zwiększyć szanse na akceptację i zapewnić, że dotrze do twojej grupy docelowej.
Elsevier udostępnia na swojej stronie internetowej innowacyjne narzędzie wyszukiwania czasopism. Autorzy wprowadzają tytuł artykułu, krótki abstrakt i dziedzinę badań, aby uzyskać listę najbardziej odpowiednich czasopism do swojego artykułu. Aby uzyskać pełną dyskusję o tym, jak wybrać odpowiedni dziennik, zobacz Knight and Steinbach (2008).
mniej doświadczeni uczeni czasami decydują się przesłać swoje prace badawcze do dwóch lub więcej czasopism jednocześnie. Etyka i zasady badań we wszystkich czasopismach naukowych sugerują, że autorzy powinni przesyłać manuskrypt tylko do jednego czasopisma naraz. Robienie tego w inny sposób może powodować zakłopotanie i prowadzić do problemów z prawami autorskimi dla autora, pracodawcy uczelni i zaangażowanych czasopism.
dowiedz się więcej o publikowaniu w Elsevier
3. Przeczytaj uważnie cele i zakres oraz wytyczne autora swojego czasopisma docelowego.
po kilkukrotnym przeczytaniu i ponownym przeczytaniu rękopisu, otrzymaniu opinii od kolegów i zidentyfikowaniu czasopisma docelowego, kolejnym ważnym krokiem jest zapoznanie się z celami i zakresem czasopism w docelowym obszarze badawczym. W ten sposób zwiększysz szanse na zaakceptowanie twojego manuskryptu do publikacji. Kolejnym ważnym krokiem jest pobranie i wchłonięcie wytycznych autora i upewnienie się, że rękopis jest zgodny z nimi. Niektórzy wydawcy zgłaszają, że jedna praca na pięć nie spełnia wymagań dotyczących stylu i formatu czasopisma docelowego, które mogą określać wymagania dotyczące rycin, tabel i odniesień.
odrzucenie może nastąpić w różnym czasie i w różnych formatach. Na przykład, jeśli twój cel badawczy nie jest zgodny z celami i zakresem czasopisma docelowego, lub jeśli twój manuskrypt nie jest ustrukturyzowany i sformatowany zgodnie z układem czasopisma docelowego, lub jeśli twój manuskrypt nie ma rozsądnej szansy na spełnienie oczekiwań wydawniczych czasopisma docelowego, manuskrypt może otrzymać odrzucenie od redaktora bez wysyłania go do recenzji. Odrzucenia biurka mogą być zniechęcające dla autorów, sprawiając, że czują, że zmarnowali cenny czas, a nawet mogą spowodować, że stracą entuzjazm dla swojego tematu badawczego. Sun and Linton (2014), Hierons (2016) i Craig (2010) oferują przydatne dyskusje na temat „odrzuceń biurka.”
4. Zrób dobre pierwsze wrażenie swoim tytułem i abstrakcją.
tytuł i streszczenie są niezwykle ważnymi elementami rękopisu, ponieważ są pierwszymi elementami, które widzi redaktor czasopisma. Miałem szczęście otrzymywać porady od redaktorów i recenzentów dotyczące moich prac oraz opinie od wielu kolegów na konferencjach naukowych i tego się nauczyłem:
- tytuł powinien podsumować główny temat artykułu i odzwierciedlać Twój wkład w teorię.
- streszczenie powinno być starannie opracowane i obejmować cel i zakres badania; kluczowy problem, który należy rozwiązać i teorię; zastosowaną metodę; zestaw danych; kluczowe ustalenia; ograniczenia; i implikacje dla teorii i praktyki.
Dr Angel Borja szczegółowo omawia te komponenty w „11 krokach do strukturyzacji artykułu naukowego redaktorzy potraktują poważnie.”
dowiedz się więcej w bezpłatnej Akademii naukowca Elsevier
5. Zleć profesjonalną redakcję kopii-edytuj (nie tylko korektę) swój manuskrypt, w tym główny tekst, listę odniesień, tabele i ryciny.
kluczową cechą pisma naukowego jest przejrzystość. Przed wysłaniem manuskryptu do publikacji, jest wysoce wskazane, aby mieć profesjonalną redakcję firmy copy-Edytuj swój manuskrypt. Artykuł przesłany do recenzowanego czasopisma zostanie poddany krytycznej analizie przez Radę redakcyjną, zanim zostanie wybrany do recenzji. Według statystyk udostępnionych przez Elsevier od 30 do 50 procent artykułów przesłanych do czasopism Elsevier jest odrzucanych, zanim jeszcze dotrą do etapu recenzji, A jednym z głównych powodów odrzucenia jest zły język. Odpowiednio napisany, zredagowany i przedstawiony tekst będzie wolny od błędów i zrozumiały oraz wyeksponuje profesjonalny wizerunek, który pomoże zapewnić, że Twoja praca zostanie potraktowana poważnie w świecie publikacji. Okazjonalnie duże zmiany przeprowadzane na prośbę recenzenta będą wymagały kolejnej rundy edycji.
autorzy mogą ułatwić edycję swoich rękopisów, podejmując środki ostrożności na ich końcu. Obejmują one korektę własnego manuskryptu pod kątem dokładności i słowności (unikanie niepotrzebnych lub normatywnych opisów, takich jak” należy zauważyć tutaj „i” autorzy wierzą) i wysyłanie go do edycji tylko wtedy, gdy jest kompletny pod każdym względem i gotowy do publikacji. Profesjonalne firmy edytorskie pobierają wysokie opłaty i po prostu nie jest opłacalne finansowo, aby przeprowadziły wiele rund edycji twojego artykułu. Aplikacje takie jak sprawdzanie pisowni i gramatyki w programie Microsoft Word lub Grammarly są z pewnością warte zastosowania do artykułu, ale korzyści z prawidłowej edycji są niezaprzeczalne. Więcej informacji na temat różnicy między korektą a edycją można znaleźć w opisie w Sklepie Internetowym Elsevier.
6. Wyślij list motywacyjny wraz z manuskryptem.
nigdy nie lekceważ znaczenia listu motywacyjnego skierowanego do redaktora lub redaktora naczelnego czasopisma target. W zeszłym roku uczestniczyłem w konferencji w Bostonie. Sesja „meet the editors” ujawniła, że wiele prac nie zawiera listu motywacyjnego, ale obecni redaktorzy naczelni, reprezentujący odnowione i indeksowane przez ISI czasopisma Elsevier, argumentowali, że list motywacyjny daje autorom ważną okazję do przekonania ich, że ich praca badawcza jest warta przeglądu.
w związku z tym warto poświęcić czas na treść listu motywacyjnego. Niektórzy niedoświadczeni uczeni wklejają abstrakt artykułu do swojego listu, myśląc, że będzie on wystarczający, aby uzasadnić publikację; jest to praktyka, której najlepiej unikać. Dobry list motywacyjny po pierwsze przedstawia główny temat artykułu; po drugie, argumentuje nowość papieru; a po trzecie, uzasadnia znaczenie rękopisu dla czasopisma docelowego. Sugerowałbym ograniczenie listu motywacyjnego do pół strony. Co ważniejsze, rówieśnicy i współpracownicy, którzy przeczytali artykuł i przekazali informacje zwrotne przed przesłaniem artykułu, powinni zostać potwierdzeni w liście motywacyjnym.
7. Bardzo ostrożnie adresuj komentarze recenzentów.
redaktorzy i redaktorzy naczelni zazwyczaj akceptują rękopis jako przedmiot „przeglądu i ponownego przesłania” na podstawie zaleceń przedstawionych przez recenzenta lub recenzentów. Zmiany te mogą wymagać większych lub mniejszych zmian w rękopisie. Niedoświadczeni uczeni powinni zrozumieć kilka kluczowych aspektów procesu rewizji. Po pierwsze, ważne jest, aby pilnie zająć się zmianami; po drugie, jest konieczne, aby odnieść się do wszystkich komentarzy otrzymanych od recenzentów i uniknąć przeoczeń; po trzecie, ponowne przesłanie poprawionego manuskryptu musi nastąpić w terminie przewidzianym przez czasopismo; po czwarte, proces rewizji może składać się z wielu rund.
proces rewizji wymaga dwóch głównych dokumentów. Pierwszym z nich jest poprawiony manuskrypt, podkreślający wszystkie zmiany dokonane zgodnie z zaleceniami otrzymanymi od recenzentów. Drugi to list zawierający odpowiedzi autorów ilustrujące, że zajęli się oni wszystkimi problemami recenzentów i redaktorów. Te dwa dokumenty powinny być sporządzone ostrożnie. Autorzy manuskryptu mogą zgodzić się lub nie zgodzić z uwagami recenzentów (zazwyczaj zachęca się do porozumienia) i nie zawsze są zobowiązani do realizacji swoich zaleceń, ale we wszystkich przypadkach powinni dostarczyć uzasadnionego uzasadnienia dla swojego działania.
podsumowanie
biorąc pod uwagę stale rosnącą liczbę rękopisów zgłaszanych do publikacji, proces przygotowania rękopisu na tyle dobrze, aby został zaakceptowany przez czasopismo, może być zniechęcający. Czasopisma o dużym znaczeniu akceptują mniej niż 10 procent nadesłanych do nich artykułów, chociaż współczynnik akceptacji dla numerów specjalnych lub sekcji tematów specjalnych wynosi zwykle ponad 40 procent. Uczeni być może będą musieli zrezygnować z odrzucania swoich artykułów, a następnie przerobić je, aby przesłać je do innego czasopisma, zanim rękopis zostanie zaakceptowany.
porady oferowane tutaj nie są wyczerpujące, ale również nie są trudne do wdrożenia. Zalecenia te wymagają odpowiedniej uwagi, planowania i starannego wdrożenia; jednak po tej porady może pomóc doktorantów i innych uczonych zwiększyć prawdopodobieństwo uzyskania ich pracy opublikowanej, a to jest kluczem do O produktywne, ekscytujące i satysfakcjonujące kariery akademickiej.
podziękowania
chciałbym podziękować Profesorowi Heikki Karjaluoto, Jyväskylä University School of Business and Economics za dostarczenie cennych opinii na temat tego artykułu.